Negotino

Negotino

Negotino znajduje się około dwóch kilometrów na zachód od Wardaru, na wysokości około 150 metrów. Ma dogodną pozycję geograficzną i ruchową. W pobliżu  przechodzi autostrada i linia kolejowa z Skopje do Salonik, a tutaj też krzyżują się drogi do Prilep i Sztip tak samo  podobnie jak  do przeszłości, tu się przecinały Wardarowa droga i droga wzdłuż Czarnej Rzeki, przechodząc przełęczą Pletwar i przez Pelagonię, połączone z Wia Ignacia.

Nazwa miasta pochodzi od toponim Antigonea, osada która istniała aż do 518 roku w starożytnym okresie w okolicach dzisiejszego Negotino. O mieście wspomina się w pierwszej połowie XIX wieku. Budowa drogi Prilep - Sztip w XIX wieku Negotino zyskuje znaczenie  miejsca  postoju i przerasta  w miasto. Jest to jeszcze bardziej zauważalne z  budową  Wardarskiej kolei.

Przed wojnami na Bałkanach Negotino było miastem liczącym 700 domów. Prawdziwy rozwój miasta w sensie demograficznym i ekonomicznym następuje po Drugiej wojnie światowej. W okresie powojennym, liczba ludności rośnie, tak że od 2683 mieszkańców w 1948 roku osiągnął około 13.000 mieszkańców w 2002 roku.

W gospodarce miasta zdominowane jest rolnictwo (uprawa winorośli) i przemysłu (przemysł spożywczy, przemysł napojów, elektrycznych). Dziś Negotino to nowoczesne miasto z rozwiniętymi funkcjami miejskimi jest centrum Tikweszkim, drugorzędnym w regionie uprawy winorośli. Jego obszar grawitacyjny obejmuje około 28 wiosek, dla których Negotino jest głównym centrum administracyjnym, kulturalnym, edukacyjnym i zdrowotnym. W Negotino znajduje się Dom Kultury, Muzeum Miejskie, Biblioteka Miejska. Tutaj, 21 września, odbywają się Negotinskie targi.

 

 

 

Solunska głowa Solunska Glawa

najokazalsze wyzwanie alpejskie w Macedonii

 

Solunska Głowa  jest szczytem na Mokra Planina - Góra, o wysokości 2.540 metrów. Alpejskie obiekt jest południową stroną szczytu, która przedstawia  amfiteatr o szerokości około pięciu kilometrów i wysokości od 500 do 1000 m. Geologiczna struktura jest głównie z wapienia, gdzie  powstaje większa ilość zagłębień, jam. Jedna z nich  ma 450 metrów głębokości i jest uważana za jedną z najgłębszych na Bałkanach. Solunska Głowa  jest malownicza i przyjemna , więc jest to ciągłe wyzwanie, aby ją  zdobyć, ale tylko dla dobrze przygotowanych wspinaczy ponieważ skomplikowane dojście do skały przez dzikie i niedostępny wąwóz w ciągu trzech do pięciu godzin od najbliższego schroniska. Najlepszy okres do wspinaczki trwa od czerwca do września.

 

 

 

Alszar

jedyne znalezisko na tal w świecie i potencjalna "kopalnia" w ekologicznie czystym środowisku

Alszar jest miejscem mineralogicznym, 40 km na południe od Kawadarci na górze Kożuf, w pobliżu wsi Majdan. Jest unikalny w wielu rzeczach na świecie. W Alszar do tej pory są  rejestrowane dziesiątki rodzajów  minerałów, z których tylko siedem znajduje się w Macedonii. W 250.000 ton rudy zawierają 2% arsen, 2,5% antymon i 0,1%, tal, co czyni go najbogatszą kopalnią i jedynym znaleziskiem talu w świecie, używane do badań kosmicznych  i w technologii  telekomunikacji.

Szczególną i najważniejszą rzadkością w Alszar jest lorandyt, minerał talowy, po raz pierwszy opisany naukowo w 1894 roku. Jest to bardzo rzadki minerał, który na całym świecie jest w czystej formie  tylko w Macedonii.

Obecne imię kopalni  jest skrótem pierwszych liter nazwisk ludzi, którzy prowadzili ją w pierwszej połowie XX wieku - francuskiej rodziny bankowej Alatini i inżyniera górniczego Szarto . W 2004 r. kopalnia została zarejestrowana jako pomnik przyrody i jest częścią Emerald, sieci ochrony naturalnych rzadkości.

 Znani geolodzy światowi,  kopalnię Alshar nazywają największą tajemnicą na planecie,  ze względu na jego tajemnice głębinowe, które  ukrywają tajemnicę powstania Wszechświata i Układu Słonecznego. Jako jedyny naturalny detektora słonecznego neutrina , najmniejsza do tej pory poznana cząsteczka, przezroczysto czerwony minerał lorandit budzi  specjalne zainteresowanie światowej nauki w badaniach podstawowych, aby wykryć jego  rolę poprzez eksperymenty z  laboratoryjnym sztucznym słońcem,  z czym  byłyby śledzone termonuklearne  reakcje.

Oczekuje się, że badania te pokażą, w jaki sposób powstaje energia słoneczna i na tej bazie stworzyć nowe, potężne źródło energii, odpowiednie jak ze  Słońca. Oznacza to, że można by  wytworzyć tzw. małe słońca, które zastąpiłyby elektrownie jądrowe, ale nie byłyby radioaktywne.

NASA, a także czołowe instytuty naukowe z Australii, Niemiec i Japonii wykazały duże zainteresowanie Loranditem. Lorandit w mniejszych ilościach występuje w Stanach Zjednoczonych i Chinach, ale macedoński Alszar ma go najwięcej i ma najczystszą formę.

 

 

 

 

Promote your Service

Activity

Add up to 3 images.

Validation code:
Enter the code above here :

Can't read the image? click here to refresh.